აღწერა

ეს წიგნი განიხილავს იმ პროცესებს, თუ როგორ დააარსეს იაპონიაში მეცხრამეტე
საუკუნის ბოლოს საჯარო ხელოვნების მუზეუმები, როგორც თანამედროვე
დასავლური ინსტიტუტები, და შემდგომში როგორ განავითარეს გამორჩეული
ეროვნული მახასიათებლები. ავტორი ყურადღებას ამახვილებს იაპონური
მუზეუმების ერთ-ერთ ყველაზე გამორჩეულ ფორმაზე: „ცარიელ მუზეუმებზე“,
რაც ნიშნავს მუზეუმებს კოლექციების, მუდმივი ექსპონატებისა და კურატორების
გარეშე. მორიშიტა გვიჩვენებს, თუ როგორ განვითარდნენ ისინი სოციალურ და
კულტურულ პირობებთან მიმართებაში თანამედროვე იაპონიის ისტორიის
გარკვეულ პერიოდებში, ინტერდისციპლინარული თეორიების ფართო სპექტრის
მეშვეობით, კერძოდ, პიერ ბურდიეს დარგის თეორიით და ტრანსკულტურაციის
კონცეპტუალური სტრუქტურის საფუძველზე. იაპონია წარმოადგენს თემატურ
კვლევას, რათა აჩვენოს ზოგადი თვალსაზრისით, თუ როგორ იქნა საჯარო
ხელოვნების მუზეუმებთან ასოცირებული თანამედროვე დასავლური
კულტურის ელემენტები დანერგილი და ტრანსფორმირებული ადგილობრივ
პირობებში არადასავლურ რეგიონებში. თავისი უნიკალური ემპირიული
შემთხვევებით და თეორიული აქცენტით, წიგნს მნიშვნელოვანი წვლილი შეაქვს
სამუზეუმო კვლევების სფეროში არსებულ ლიტერატურაში, როგორც
ინგლისურენოვან სამყაროში, ასევე იაპონიაში და საინტერესო იქნება
მკვლევარებისა და სტუდენტებისთვის სოციოლოგიის, ხელოვნების ისტორიის,
კულტურული კვლევებისა და იაპონური კვლევების დარგებში.